Elke reis begint met een eerste stap. Dit bericht is mijn eerste stap op het webkoppelblog-traject. Met de andere webkoppel-blogger heb ik afgesproken dat we allebei in ons eerste bericht gaan uitleggen hoe we schrijven. We weten dat ieder voor zich zijn eigen aanpak heeft. We zijn benieuwd of de verschillen erg duidelijk gaan worden voor de lezers. In deze eerste artikelen, en in de artikelen die gaan volgen. Ik hou mezelf altijd voor dat ik schrijf volgens een rationeel-wetenschappelijke benadering. Dat wil zeggen, gebruikmakend van een redelijk vastomlijnd schrijfproces iets leesbaars en ook zinnigs op papier zetten. Daarbij wordt de eerste echte zin pas op een laat moment aan het papier toevertrouwd.
Voorbereiden
Het begint met het creëren van de goede omstandigheden. Verstoringen moeten tot een minimum worden beperkt, dus de radio/CD wat harder en de deur dicht. Verder een pakje gele briefjes en wat stiften op het bureau. Als het even kan ook een whiteboard om de briefjes op te plakken en wat te tekenen als het zo uitkomt. Internettoegang is ook erg prettig. Elk feitje dat ik schrijf wil ik gevalideerd hebben. Het is toch zonde als je een betoog opbouwt rond het foutief gebruik van de onvoorwaardelijke wijs in het Nederlands, terwijl deze wijs in het Nederlands in het geheel niet voorkomt. De toegang tot internet brengt wel een valkuil met zich mee. Logischerwijs kom je in de verleiding om even te zoeken wat er zoal eerder over je onderwerp is geschreven. Voor je het weet kom je tientallen blogberichten tegen over hetzelfde onderwerp en schrijf je niets meer. Aldus comfortabel gezeten start de volgende fase. De doelgroepbepaling, ofwel: voor wie schrijf ik dit eigenlijk? Dat valt voor een blogbericht niet mee. Als het de bedoeling is om een product aan een bepaalde doelgroep te verkopen zijn er wel trucjes te verzinnen, bijvoorbeeld het gebruik van personas. Maar voor een bericht als dit heb ik werkelijk geen idee waarom iemand op dit blog is terechtgekomen. Via Google? Via een link vanaf onze zeilsite of vanaf onze portfoliopagina? Ik beschouw mezelf in die gevallen als typische lezer. En bij dit onderwerp wil ik weten hoe je dat nou doet, zo’n blogbericht schrijven.
Braindumpen
En dan is het zover. Het braindumpen begint. Briefje na briefje voorzie ik van kernwoorden of kernzinnen die relevant zijn voor het onderwerp. Hele diepgaande als: ‘Het moet wel ergens over gaan’, hele praktische als: ‘Gebruik gele briefjes’ en losse floddergedachten als ‘Een blogbericht is een roze koek, 3 minuten voor bij de koffie’. Voor dit blogbericht zijn uiteindelijk een kleine vijftig briefjes geproduceerd. Na het schrijven volgt het rubriceren. Alle geeltjes komen bij elkaar in groepjes terecht. Verzamelnaam voor het groepje wordt verzonnen en het schrijven kan beginnen. Ik kies voor de gemakkelijke weg: elke verzamelnaam wordt een kopje boven een alinea. De alinea zelf vul ik met de zinnige ideeën van de gele briefjes, zoveel mogelijk in volmaakt Nederlands. Zo ontstaat een keurig verhaal dat ik van prima kwaliteit vind om te publiceren. Met mijn wederhelft heb ik de afspraak om altijd elkaars werk te controleren en waar nodig streng maar rechtvaardig te kritiseren. Verder worden de sporadisch verkeerd geplaatste d’s, t’s en ontbrekende komma’s geëlimineerd.
Tweede poging
Dit keer komt mijn bericht niet door deze fase heen. Het is te ‘afstandelijk’ en te ‘bloedeloos’. Het gevolg van de rationele methode. Door de titels van de groepen gele briefjes als kopje te gebruiken is alles wat ik schrijf waar. Het is mooi gerubriceerd, leuk voor een handleiding maar niet direct een blogbericht. Na deze test van onze relatie moet ik dus terug naar de tekstverwerker. Met potlood teken ik pijlen op een afdruk van het eerste blogbericht en herschik en herschrijf ik alles. Na een uurtje is het blogbericht geschreven dat u nu leest. Dit komt door de eindredactie en vol trots publiceer ik mijn eerste bericht op ‘webkoppel schrijft’.
