Geen zuchtje wind en je schip dobbert over de spiegelgladde zee. In de verte wordt de lucht pikzwart en je weet dat er een pittige storm aankomt. Zodra de donder en bliksem er is, heb je het druk. Maar nu kan je weinig anders doen dan afwachten.
Je legt nog wat lijntjes extra vast, slaat het stormfokje aan en controleert voor de zoveelste keer of binnen alles goed zeevast staat. Nog even een extra pakje biscuit klaarleggen, keertje extra plassen, nog maar weer een blik op de wolken werpen…. Je hijst je vast in stevig zeilpak en laarzen. Eigenlijk nog veel te warm, maar straks noodzakelijk. Je wilt het liefst dat die storm weer voorbij is.

Zo voelen wij ons op dit moment. We weten dat het een drukte van belang wordt, maar nu kunnen we niet veel doen. Voorbereiden op wat komen gaat, maar concrete afspraken maken, is te vroeg. Een huis verkopen gaat onder voorbehoud van financiering. In de huidige kopersmarkt heb je als verkoper al niks in te brengen, en invloed uitoefenen op het verkrijgen van een financiering is helemaal onmogelijk. Wachten, wachten en nog eens wachten.

En als het dan gelukt is, de bankgarantie is binnen, dan moeten we heel hard gaan werken om tijdig een leeg huis op te leveren. Spullen voor de boot, spullen voor de opslag, spullen voor de verkoop/weggeef en spullen voor kantoor. We bereiden voor wat kan. Rondkijken naar kantoorruimtes. Rondkijken naar opslagruimtes. Stickeren van meubels zodat we een idee hebben waar wat heen moet. We willen aan de slag! Spullen sjouwen, spullen verkopen, spullen weggooien… "Nee!" roept de ratio. Er is nog steeds een kans dat het hele feest niet doorgaat omdat de koper geen financiering krijgt. We hebben het al meegemaakt. Zeer frustrerend!

Dus blijven we voorzichtig. We maken een lijstje met mogelijkheden. We lopen nog eens langs alle inboedel. Kijken elkaar weer aan met een blik van "pfff….kan die storm niet gewoon beginnen?" We hebben de blues. Die stilte voor de storm….aan ons niet besteed.