Bakken en braden doe je aan boord in de kombuis. Een kombuis is toch iets anders dan een keuken, vind ik. Bij een keuken stel je je iets ruims voor, met veel kasten en inbouwapparatuur. Een moderne keuken beschikt tegenwoordig, naast afwasmachine en combi-oven, als het even kan over een ingebouwd espresso-apparaat met melkopschuimer. Dat vind je bij ons in de kombuis ook, maar dan ingebouwd tussen opbergdozen en alleen geschikt voor op het gas. Oh, en die melkopschuimer is van plastic en kan in de kleine magnetron opgewarmd nadat je 50 seconden handmatig de melk hebt staan opschuimen.
Nee, veel luxe is er in onze kombuis niet te vinden. Hoewel je daarover kan discussiëren, want op menig zeilboot is het veel spartaanser. Maar dat is het verschil tussen wonen aan boord en alleen vakantie vieren met de boot. Wij hebben een kleine magnetron en een gasfornuis bestaande uit twee pitten, een warmhoudplaat met gril eronder en een oven. Afwassen doen we gewoon met de hand en de koel-vriescombinatie bestaat bij ons uit een bescheiden koelkast en los daarvan een vriezerbak. Aan automatisch ontdooien doet deze apparatuur niet.
Bakken en braden vergt aanpassingen in vergelijking met vroeger in ons huis aan de wal. Uren sudderen van draadjesvlees is niet verstandig omdat de gasfles dan snel leeg is. Gelukkig is er de snelkookpan. Het bakken van taarten, koekjes, brood et cetera is een kunst die ik opnieuw onder de knie moet krijgen. Een gasoven geeft totaal andere resultaten dan een heteluchtoven met overal gelijke temperatuur. Voor brood bakken wordt het niet heet genoeg bijvoorbeeld. Na een aantal mislukkingen heb ik dat idee even in de ijskast geparkeerd. Ik ben eerst maar teruggekeerd naar simpele dingen als zandkoekjes á la Ger (wat zoveel inhoud dat er geen bloem in zit en ook geen suiker). Na een aantal pogingen komen die nu smakelijk van de ovenplaat. Pas ik het recept aan, dan begint het experimenteren van voren af aan.
Als koekjes lukt, moet een taart ook kunnen, vind ik. In een avontuurlijke stemming kies ik voor een sinaasappeltaart. Een aanslag op de gasvoorraad omdat de sinaasappels eerst anderhalf uur moeten koken en ik geen idee heb hoe de snelkookpan werkt. Pas als de sinaasappels al op het vuur staan, bedenk ik me dat ik geen keukenmachine meer heb. Het wordt improviseren met een 'kombuismachine' met behulp van een staafmixer. Gaat vlekkeloos. Beslag ziet er prima uit en eenmaal in de oven rijst het keurig de vorm uit. Ik voel me uiterst tevreden. Dat buiten de oven de taart hopeloos inzakt, mag de pret niet drukken. Uit de opslag heb ik mijn chocolademaakspullen gehaald en een dikke laag pure, eigengemaakte chocola doet wonderen. Gebak meester!
