Wonen in een jachthaven betekent veel kijken naar allerlei bootjes en boten van passanten. Soms ligt er een rij platbodems, af en toe doet een tallship de haven aan en geregeld komen er in het vaarseizoen motorjachten van enig formaat. Motorjachten zijn voor ons een bron van vooroordelen en vermaak. Zeker als het om een supermotorjacht gaat. Zo eentje van formaat mega, van vorm strijkijzer en van glans spiegel.

Er ligt er eentje aan de steiger en wij kijken er vanuit onze kuip op uit. Tijdens koffiepauzes, lunchbreaks, avondeten slaat onze fantasie op hol. Op het moment dat de Nederlandse vlag gewisseld wordt voor een vlag uit een Caribisch gebiedsdeel spreken wij meteen van 'de drugsboot' en 'de witwasboot'. Het gaat hier om een spiksplinternieuw superjacht. Het wisselen van de vlag is zonder twijfel vanwege de oplevering. De eigenaar is of komt vandaag aan boord.

Er lopen toch al gauw een mannetje of 20 rond die poetsen of hun leven ervan afhangt. En dat doen ze al een paar dagen. Elke millimeter glimt vanaf onze afstand bekeken, maar blijkbaar zijn er nog doffe plekjes als je er met je neus bovenop staat. De werkmannen, van het type ruwe bolster, blanke pit, sloven zich uit ondanks de hoge temperaturen in de haven. De zeewind brengt hen verkoeling.

Er arriveren een paar mannen in eenvoudig pak met aktetas. “Ha, daar zijn de enveloppen met douceurtje” grijns ik, “uiteraard gitzwart!” De mannen zijn op dat moment een bammetje aan het eten op de steiger. Op de tweede verdieping is een officiële lunch gaande. De aktetassen gaan aan boord en de hele zwik mannen volgt en verdwijnt ergens naar een vooronder. Even later gaat het poetsen verder. Vergis ik me of is de lach op hun gezichten breder geworden?

De officiële lunch op het balkon van verdieping 2 is zeker ook een bron van inspiratie. Wordt er kreeft geserveerd? Eerst een aperitiefje met kaviaar neem ik aan. Weggespoeld met een superieure champagne. Volgende gang: kreeft, zalm, koningskrab, oesters, of gewoon een stukje kalfsvlees, de gasten mogen kiezen. Een grand dessert maakt de lunch compleet. Het water loopt me in de mond. Gauw een hap van mijn eigen boterhammetje en dan verder verrekijken.

De dienstmeisjes, in keurig zwart, staan braaf met de handen op de rug te wachten tot de volgende gang geserveerd moet worden, of een van de gasten het glas leeg heeft. Ik heb medelijden met ze. Het is warm en zwart maakt het bloedheet. En dan moeten ze ook nog zo stil staan voor langere tijd. Niet praten met elkaar. Onzichtbaarheid veinzen. Dienstmeisje worden, moet een roeping zijn volgens mij. Dit doe je niet voor je lol.

Het valt me op dat men bezig is met een paar stukken wit materiaal aan te brengen tegen de zijkant van het plafond. Zou daar de geheime ruimte zijn? Net gevuld en nu afgesloten? Wel lef hebben om in de jachthaven al te laden. Er loopt hier dagelijks douane en marechaussee rond. Kunnen de honden die de douane af en toe meeneemt ook op zo'n afstand ruiken? Plafond boven het eerste balkon is op een hoogte van een meter of 3, schat ik. Maar het plafond is ook weer vloer van de volgende verdieping. Dik genoeg om geen geur door te laten? Heeft de eigenaar weet van de lakmoespapiertjes die door sommige landen gebruikt worden bij de controle door de douane? Ach natuurlijk, daar is al dat gepoets voor! Maar waarom ze nu die glanzende, spiegelende spiegel van het jacht nog weer gaan poetsen vanuit een bootje is me een raadsel. Ik heb niet genoeg fantasie over om daar een verklaring voor te vinden. Tenzij ik de richting van afrekeningen in het criminele circuit ga denken…

Eind van de middag gaan de mannen groepje voor groepje weg. De dienstmeisjes zie ik niet gaan, maar het jacht is al snel gehuld in diepe rust. Misschien blijft de eigenaar aan boord en verschanst zich nu in de salon ergens in het voorschip. Airco aan, want wie wil er nou buiten zitten op zo'n prachtige zomeravond? Dat is zo 'not done'!

Noot:

Elke gelijkenis met bestaande personen en voorwerpen berust zuiver op toeval. Wonen in een jachthaven veroorzaakt aanvallen van fantasie. Betreden op eigen risico.