Tijdens onze tocht over de Nederlandse wateren, nemen we ons voor om voortaan elke maand een weekend te gaan varen. Onze woonzeilboot moet ook een vaarzeilboot blijven, een woonvaarzeilboot zeg maar. We komen eind augustus terug van vakantie, en schrijven ons direct in voor de 'Blauwe Hap Tocht' van de Yachtclub Seaport Ymuiden (YSY) waar we lid van zijn. Op zaterdag een mooi tochtje over zee naar Den Helder, daar gezamenlijk dineren in het sfeervolle restaurant van 'De Marineclub' en op zondag terug naar IJmuiden. Perfect om onze woning zeilend te houden. We hebben er zin in.
Maar als altijd regeert het weer. In het weekend is er harde wind met vlagen naar stormachtig en ook nog vanuit de richting waar we heen moeten. Enkele fanatiekelingen wagen de tocht. Wij zien het niet zitten en besluiten om met de auto naar het diner te gaan. Met ons zijn er meer die deze optie kiezen. Het is een gezellige avond.
De maand is nog niet om dus we spreken met onszelf af dat zodra het weer het toelaat, we de trossen losgooien. Klinkt leuk, alleen is er meer dan het weer. Het volgende weekend gaat voorbij door familie-omstandigheden. Daarna zijn we zo hard aan varen toe dat we afspraken afzeggen en op vrijdagmiddag eindelijk gaan. Een heerlijke zeiltocht naar de Blocq van Kuffeler en Hoorn. Een ruige zeiltocht terug naar IJmuiden. Het opspattende water slaat ons soms in ons gezicht en de golfslag maakt ons katterig. Kortom: we hebben reuze lol en waaien echt uit. Dit moeten we vaker doen!
Oktober komt en oktober gaat. Het weer is te heftig, mijn cursus is begonnen, we hebben even helemaal geen zin. Weekend na weekend gaat voorbij zonder dat de Markiezin wordt bevrijd uit haar lijnen. We hebben inmiddels bedacht dat we het zand van IJmuiden willen ontvluchten. We zoeken naar een andere ligplaats in een andere jachthaven. We komen uit op 2 mogelijkheden: Zaandam en Monnickendam. Gaan we eerst eens proefwonen in Zaandam. Op 16 november zijn we startklaar. Henk belt nog even met de havenmeester en krijgt te horen dat Sinterklaas daar over anderhalf uur aankomt. Oeps, dan gaan we niet op tijd de jachthaven halen en in de chaos van kleine bootjes arriveren met het risico dat de Markiezin te diep steekt en vastloopt, vinden we niet leuk.
We moeten even omschakelen, maar gaan de volgende dag alsnog overvaren. Extra vroeg op, want de bedieningstijden van bruggen passen zich niet aan de pleziervaart aan. Het is zondag! Dan willen ook brugwachters een vrije middag. Voor het geval we te diep steken voor de jachthaven, houden we nog tijd over om de brug terug te nemen. De aanloop is even heel spannend.
“Nog 50 centimeter… nog 40 centimeter… nog 30 centimeter… nog 20 centimeter… … weer 30 centimeter en stijgend” zegt Henk. Hij bedoelt de hoeveelheid water onder de kiel. Bij het afmeren aan de steiger waar we een maandje blijven liggen, loopt de Markiezin wel vast, maar liggen is liggen. Voorlopig hebben we geen tijd om te varen. Zo gaat dat met goede voornemens. In de winter is de Markiezin toch vooral woonzeilboot.
