Op de NDSM-pont kon ik een keer een gesprek naast me niet missen. Soms moet je tegen wil en dank luistervinkje spelen. In dit geval waren een vader en dochter aan het discussiëren over de snelste manier van verhuizen. De dochter woont anti-kraak en moet daardoor zeer regelmatig verhuizen. Vader moet uiteraard altijd helpen. Ze waren bezig een systeem te verzinnen waarbij alle huisraad in korte tijd ingepakt wordt, ingeladen in een busje van bepaalde grootte en nog dezelfde dag op de nieuwe locatie uitgeladen én uitgepakt. Verhuizen in één dag. Waar ken ik dat van?

Voor ons is het ook tijd te verhuizen. Moet toch met gemak kunnen in één dag. Niks in te pakken, niks te laden in een busje, alleen even zorgen dat de auto op een goede ophaalplaats staat. Ergens waar je met het openbaar vervoer kan komen. Logistieke voorbereiding noemen we dat. Zo geregeld. Auto blijft achter bij kantoor. Laatste terugreis naar Amsterdam met de trein. Laatste keer NDSM-veer. Morgen verhuizen met een lekker zonnetje en bijna lente-achtig weer…

“Wát was de weersvoorspelling? Zon? Aangenaam temperatuurtje? Hmmmm, dat was dan zeker een week geleden.” We zitten achter glas met uitzicht over het Noordzeekanaal, achter een smakelijke cappuccino en zuchten eens diep. “Morgen gaat het weer sneeuwen…” Verhuizen? Dat kan volgende week ook nog! Kom, we gaan nog even Amsterdam in. Ik kan wel zo'n hele foute, supertoeristische Amsterdammuts gebruiken. En de auto halen we morgen wel op.

Een week later: logistieke voorbereiding gedaan. Wederom laatste keer trein naar Amsterdam en laatste keer NDSM-veer. We beginnen al te twijfelen of het nu echt de laatste keer is. Maar we willen toch naar IJmuiden. Deze keer drink ik alleen een cappuccino bij ons favoriete Brood. Ondertussen wordt de watertank gevuld, en de kuiptent omlaag gezet. Klaar om te verhuizen. Trossen los en het water op. Niet de voorspelde zon, maar het is best aangenaam zo voor de wind naar het bunkerstation. Wat is verhuizen toch leuk.

Tot de dieseltank vol zit (en dan bedoel ik ook echt vol!) en we nu tegen de wind in naar IJmuiden moeten tuffen. Niet veel wind, maar wat is het kkkkkoud! Extra fleece erbij, extra thermo-ondergoed (handig als je alles bij je hebt), toch blijft het kkkkoud. We zijn blij als we, vlotter dan gedacht, afmeren in onze box in de thuishaven. Kachel op grillen, hete choco, even bijkomen. We zijn verhuisd! Maar of je dit nou in één dag mag noemen?