En dan is daar ineens dat ene telefoontje wat je niet wilt ontvangen. "De koper vraagt 3 weken verlenging van het financieringsvoorbehoud" zegt onze makelaar. Donders! Hier zijn we eigenlijk niet meer op voorbereid. En al helemaal niet op de mededeling dat er een afwijzing van een bank is en het nu geprobeerd wordt bij een andere bank. Hoezo afwijzing? Van de week is de taxateur geweest en die was toch op initiatief van de bank? Hoezo nu pas aanvragen bij een volgende bank? In het contract staat dat de koper alles in het werk moet stellen om op tijd de financiering te hebben. En anders moet hij 2 afwijzingen overleggen. Geven wij geen verlenging dan heeft hij slechts 1 afwijzing. Wat betekent dat? Hij voldoet niet aan zijn verplichting.
Teleurstelling, verbazing, boosheid, machteloosheid volgen elkaar in hoog tempo op. De grond zakt bijna weg onder onze voeten. Net nu we voor het kantoorgebouw staan waar onze voorkeur naar uitgaat. Nog even een 2de maal kijken om zeker te zijn. De keuze is lastig genoeg. Maar nu heeft het nauwelijks zin meer. De kans dat de verkoop doorgaat is zodanig verkleind, dat we alle voorbereiding stil moeten zetten. We kijken elkaar aan en voelen ons verslagen.
Diep ademhalen, toch nog even naar binnen. Alsof de duvel ermee speelt, valt de ruimte nu tegen. Of ligt het aan onze mineurstemming? We laten het maar even voor wat het is. Zoeken troost in troostvoer, grommen en foeteren op de makelaars, de koper en zijn tussenpersoon. Het enige wat we kunnen, is akkoord gaan met verlenging, maar daar 2 weken van maken en gelijk een extra opleverweek afdwingen. Waarschijnlijk boeit het de koper en consorten niks, want die drang van hen om per se voor 1 juli de overdracht te willen, is vervallen met de melding vanuit Den Haag dat de overdrachtsbelasting niet weer wordt verhoogd naar 6%. Ze hebben alle tijd. Als verkoper kun je niets uitrichten, geniet je geen enkele bescherming meer. Huis is al die tijd van de markt en een vergoeding voor de geleden schade krijg je niet. Alle bescherming gaat naar de kopers. Zo is de huidige markt, de huidige maatschappij.
We zitten in een draaikolk van gevoelens. Pas na enige dagen zakt het weg en komt er een gelaten rust. Afwachten! Meer kunnen we niet. Een heel klein sprankje hoop hebben, maar vooral niet meer dan dat. De teleurstelling als het echt niet doorgaat is er waarschijnlijk niet minder om.
