Het vriest en er ligt een aardig dikke laag sneeuw op het dek. Winter is sowieso niet mijn favoriete jaargetij, en nu vind ik het nog een graadje erger. Oppassen om niet uit te glijden, alles extra voorzichtig en toch ga ik bijna het water in als ik de boot afstap. Maar ach, dat is allemaal wel te overleven. Water, sneeuw, ijzel, het hoort buiten de boot.

Precies: buiten! En dan wil ik dus niet ineens met een half nat t-shirt in mijn handen staan, dat ik net uit de kast trek om aan te doen. Dan is mijn dag niet meer om over naar huis te schrijven. Dan ben ik direct grumpie in de overtreffende trap. Ik trek het kastje weer open en haal een stapeltje shirts weg. De druppels staan duidelijk zichtbaar op het isolatiemateriaal. Iets wat ik helemaal niet wil zien.

Met het aanbrengen van isolatie in alle kastjes dachten we van de overlast aan vocht af te zijn. Dat is ook zo. Tot het begint te vriezen en de sneeuw een witte deken over het land legt. Dan blijkt het verschil tussen de temperatuur buiten en binnen zodanig groot dat er condensatie is. En natuurlijk vooral in de kasten met kleding, handdoeken et cetera. Ik zucht eens diep. Er is maar één oplossing: alle kastjes leeghalen en aan de slag met luiers. Daar gaat mijn vrije middag.

De grootverpakking goedkope luiers is gelukkig nog aan boord en ik weet ook waar het ligt. De kastjes zijn leeg, het bed ligt vol en ik ga aan de slag met luiers en ducktape. Kunnen ze niet eens luiers maken zonder dat fantastisch voorgevormde profiel? Ik heb platte luiers nodig. Nu moet ik bij elke luier het elastiek op enkele plaatsen doorknippen. De zelfklevende sluiting kleeft niet op isolatiemateriaal. Daar is ducktape voor nodig. Ik behang het ene na het andere kastje met luiers, terwijl ik bedenk dat dit toch wel een gouden tip is geweest een paar jaar geleden.

Onderweg tijdens onze eerste wintertrip, ontdekte ik ook ineens natte kleren in de (niet-geïsoleerde) kastjes. Ik werd er toen net zo chagrijnig van. In het washok van de jachthaven van Terschelling raken we aan de praat met andere winterzeilers. Als ik vertel over de natte kleding, handdoeken en beddengoed, is er herkenning. Ook zij hebben dat meegemaakt. Van iemand uit de caravan/camperwereld hebben zij het gebruik van luiers als isolatie en vochtabsorptie overgenomen en zijn er zeer tevreden over. Wij gaan onmiddellijk naar de drogisterij voor een verpakking luiers. En inderdaad is dat een uitstekende oplossing. Kleding blijft droog en de luiers haal je ergens in de lente weg. Die hebben voldoende absorptievermogen voor een winter.

Mijn conclusie nu: komende november gaan in alle kastjes luiers tegen de wand en in maart haal ik het weer weg. Voorkom ik in elk geval een slechte dag door natte kleren die je uiteraard net wil dragen.