Er is weer water op de steigers! Voor ons, bootbewoners, een teken dat de lente echt is gekomen. Het water wordt namelijk afgesloten zodra de eerste vorst zich aandient. Deze winter was dat pas in december. Het duurde alleen wel erg lang voor het water weer werd aangesloten. Het is al april! Hoe werkt dat, dat water tanken?

We zijn natuurlijk niet op de 'normale' watertoevoer aangesloten. Er komt stromend water uit onze kranen, zelfs warm water, maar dat komt uit twee ingebouwde rvs-tanks. Die tanks willen geregeld worden gevuld. Wij kunnen een litertje of 1000 opslaan en doen er gemiddeld 2 á 3 weken mee. Als we niet zuinig zijn en aan boord douchen. Met niet zuinig bedoel ik dan bijvoorbeeld dat ik voor de afwas geen genoegen neem met slechts een bodempje sop, voor de schoonmaak de emmer water wat vaker opnieuw vul en bij het tandenpoetsen wacht tot er warm water uit de kraan komt.

Het bijvullen van de watertanks is in de meeste maanden een fluitje van een cent. Het tappunt zit vlakbij onze box. Kwestie van de slang uitrollen, water even goed door laten lopen, vuldop losschroeven en de slang erin hangen. Afhankelijk van de druk duurt het vullen iets tussen drie kwartier en anderhalf uur, met uitschieters naar twee uur. Er zijn meerdere tappunten op de steigers, en hoe meer mensen met water bezig zijn, hoe langer het vullen duurt. Maar ach, in die tijd kan je allerlei andere dingen doen. Koffie drinken in het zonnetje, een praatje maken met de buren, of een of andere klus die ligt te wachten uitvoeren.

In de wintermaanden, wanneer het water op de steigers is afgesloten, wordt het een stukje omslachtiger. Er is een verwarmd watertappunt bij de opgang van de steigers. Daar kunnen we heenvaren, maar dat doen we niet. Zo'n gedoe om het web van landvasten waar de Markiezin mee vastligt los te halen en later weer allemaal aan te brengen. Nee, dan toch maar een heel lange slang uitrollen, of eigenlijk meerdere lange slangen. De 50-meterhaspel van de haven (ophalen in het havengebouw) komt net de hoek om, onze steiger op. Daaraan koppelen we nog een metertje of dertig om bij de Markiezin uit te komen. Terugwandelen om de kraan aan te zetten, doorspoelen en vullen maar. Je bent er zo een ochtend of middag mee zoet. En dan moet die slang ook weer netjes opgerold en teruggezet. Gelukkig doe ik dat zelden zelf.

Maar nu is het lente! De lucht is grijs, de mist zorgt in de haven voor gebrek aan zicht, de regen geeft de bomen water. Binnenkort realiseren we ons ineens dat de natuur groen is, de bomen in blad en de voorjaarsstruiken in bloei. Ons thuis krijgt een voorjaarsdouche en we produceren een lijst klussen van 4 kantjes A4-formaat. We schudden de winter van ons af. Een winter die lang geduurd heeft en zwaarder viel dan verwacht. Onze eerste hele winter aan boord en dat is toch anders dan een week of zes waarin we ook echt aan het varen zijn.