Zo dobber je lekker met je woning op het water en zo ligt je woning stevig op de bok op het droge. Ook dat hoort bij wonen aan boord van een zeilboot, maar zo snel hadden we dat niet verwacht. In plaats van een weekje zeilen, staan we een dikke week op de wal en werken ons een slag in de rondte. Waarom? Omdat bij controle een afsluiter los blijkt te zitten en dat gevaar voor zinken betekent.

We willen nog even een weekje gaan varen. Even weer weten waarom we zo graag aan boord wonen. Het is (te) lang geleden dat de Markiezin uit haar spinnenweb van landvasten verlost is geweest en controle van vitale onderdelen is noodzakelijk. Bertus, de motor, draait een minuut of 20. Keurig, soepel, niks mis mee. Controle van de koeling van de schroefas wekt wantrouwen. De afsluiter beweegt een klein beetje. Er even een ruk aan geven is niet handig, want dan zinken we, in het geval van breken, meteen naar de bodem van de haven. Er is geen keus. We moeten onze woning uit het water laten halen, want een potentieel gat is een te groot risico. In plaats van de voorraad aan te vullen en in te slaan voor de BBQ van het Zeilersforum, lopen we naar de havenmeester.

We halen de zeilen eraf, gooien los en varen naar de kraan. Onder handbereik een houten plug en een rubberhamer. Je weet maar nooit of die afsluiter ineens losbreekt. Veilig gevoel zodra de hijsbanden onder de Markiezin zijn en haar rustig omhoog tillen. Dat veilige gevoel slaat om in een gevoel van 'Nee hè! Dát niet!' Er komt een enorme mosselkwekerij mee aan het onderwaterschip. Daar zijn we mooi klaar mee. Jammer dat wiet niet onder water groeit, want dat had nog geld kunnen opleveren. Deze mosselen zijn te klein om te verkopen en erg gezond zullen ze ook niet zijn. Laat de meeuwen zich er dan maar mee vergiftigen. Voor ons is het nu schrapen en de hogedrukspuit erop. Daarna wordt de Markiezin op een bok geplaatst en kunnen we ons verder vermaken met schrobben, schuren, kwasten, boenen. De gewone riedel aan werk, maar dan een beetje meer.
En de afsluiter? Een simpele, lichte ruk is voldoende. De doorvoer is gebroken en enige inwatering heeft al plaatsgevonden. Het wordt vakkundig een gat, dan een nog groter gat en na droging weer een keurige, dichte doorvoer met afsluiter. Vakwerk!

Hoe is dat nou? Wonen in een zeilboot op de wal? Wordt vervolgd!